Słowo dentysta wielu osobom kojarzy się z bólem, strachem i stresem. Są to skojarzenia utrwalone przede wszystkim w umysłach dorosłych.
Dzieci nie mają ukształtowanego obrazu z którym kojarzyłyby dentystę z powodu braku doświadczeń w tej materii. To jak będzie kojarzyć te słowo zależy przede wszystkim od dorosłych.
Opiekunowie starają się, aby pierwsza wizyta oraz kolejne spotkania nie były dla dziecka stresem i nie kojarzyły się z czymś złym. Niestety czasem nie zdają sobie sprawy, że ich zachowania oraz komunikaty przekazywane dziecku przysparzają więcej szkody niż pożytku
1.NIE STRASZ
Rodzice, aby wyegzekwować u dziecka mycie zębów lub ograniczyć spożywane przez dziecko słodycze stosują różne zabiegi. Czasem bezradni posuwają się do straszenia dzieckiem stomatologiem. Sformułowania typu„ Jak nie będziesz myć zębów to zęby będą chore i trzeba będzie pójść do dentysty…” kojarzą się dziecku z karą. Dentysta natomiast z kimś kogo trzeba unikać, a nie z kimś, kto uśmierza ból, pomaga wyzdrowieć. W sytuacji, gdy wizyta będzie niezbędna dziecko przypomni sobie te słowa i za wszelką cenę będzie starało się jej uniknąć . Zapewnienia rodzica, że będzie inaczej zrodzą u niego dezorientację, obniżą poczucie bezpieczeństwa oraz zaufanie do opiekuna.
2.NIE OKŁAMUJ
W żadnym wypadku nie powinniśmy również sugerować dziecku na samym początku, że wizyta czy leczenie będą bolesne – obecnie istnieje wiele metod zmniejszających dyskomfort podczas leczenia także z powodzeniem stosowanych u dzieci.
Jednocześnie, gdy dojdzie do sytuacji, gdy np. trzeba będzie podać znieczulenie, nie okłamujmy dziecka mówiąc, że „na pewno nie będzie bolało”. Powiedzmy prawdę, że nastąpi ukłucie, zaprezentujmy na ręce jak tu ukłucie może wyglądać. Dodajmy otuchy, wsparcia. Istnieje większe prawdopodobieństwo, że dziecko zdające sobie sprawę czego może się spodziewać będzie spokojniejsze i bardziej współpracujące.
3.DAWAJ PRZYKŁAD
Pokazuj , myj zęby razem z dzieckiem, ucz prawidłowych nawyków higienicznych i żywieniowych. Traktuj dentystę nie jak zło konieczne, lecz pomocnika, który czuwa na straży utrzymaniu zdrowia i pięknego uśmiechu. Dziecko uczy się poprzez obserwowanie i naśladowanie konkretnych zachowań, postaw i reakcji, które chcemy mu przekazać.
Napisała psycholog: Mgr Ewa Jabłczyńska
